Ło kurpśoskëm skarbźe

Kedy Pan Bóg stworzół śwat jï po råz pśérsy dokónywåł jégo przeglądu z przestworzy spostrzég, ze nad Syberjó  zgrabźåły mu ríce. Zacón je rozćérać jï z téch Jégo  ríców na źëńë syberyjskó spadły wsystke skarby źëńï – złoto, ślébro, platyna,
ropa naftowå, droge kańëńe, dosłowńe: wsystko. A kedy buł nad źëńó kurpśoskó, ríce ńåł juz puste. Jï zapłakåł   tedy Pan Bóg nad tó źëńó jï łodpoźedźely płacëm jéj łośedlëńcy.
Ze łzów Pana Boga pońeśónéch źatrëm powstały nåjpśíkńejse na śweće jeźora mazurske, a z téch jeźorów wypłynëno śédëm rzéków kurpśoskéch, nåjcystséch na śweće.

Ze łzów płacącéch nad rzékańï ludźï powstawały burśtyny, chtórne ńeśóne śédńóma rzékańï, późńéj Narźó, Bugëm jï Źïsłó, pokryły całe dno Morza Båłtyckégo.
Wtedy łuśńéchnón śí Pan Bóg jï puste wydmy pokréły śí lasańï, rzéky  napełńéły śí rybó jï ptåctwëm wselkëm, a łąky zakśćały kśećëm jek tícå na ńebźe jï  poźedźåł na łodchodnëm jesce Pan Bóg: łopróc burśtynu łostaźí wóma pół mójégo sérca. Jest to
skårb, chtórnégo wóma ńïgdy ńe zabråkńe jï chtórnégo ńïcht wóm ńe zabźerze, jï chtórnëm mozeta łobdźélać cały śwat.

 

Okładka Kurpie Legendy i Podania