15 października wspominaliśmy Bernarda Kielaka. Do Miejskiej Biblioteki Publicznej w Ostrołęce przybyło wielu jego przyjaciół, znajomych, współpracowników. O uznanym etnografie opowiadała jego żona Janina. Było to kolejne spotkanie z cyklu Ostrołęcki Album Pamięci. Poniżej przypominamy tekst, który ukazał się po śmierci Bernarda Kielaka w „Kurpiach”: „24 marca 2016 roku zmarł Bernard Kielak – etnograf, regionalista, pisarz. Przez wiele lat cieszyliśmy się, czytając jego artykuły, z każdym stawaliśmy się mądrzejsi i bogatsi o zdobytą wiedzę. Zawsze służył pomocą, wytyczał ścieżki i pokazywał otwarte już drzwi. Jego teksty były nie tylko źródłem, do którego jeśli ktoś szukał informacji na temat regionu musiał w końcu trafić, ale także intrygowały, trafiały do najbardziej opornych. Urzekał także jego charakter. Otwarty, czasami kpiarski. Pozostawił po sobie pustkę, którą trudno wypełnić. Bernard Kielak urodził się w Wołominie. Będąc jeszcze studentem Wydziału Historycznego na Uniwersytecie Warszawskim nieraz zwiedzał ze swoim ojcem śp. Antonim - pasjonatem i znawcą dziejów Puszczy Zielonej - Kadzidło, Myszyniec, Kolno. W 1969 r., będąc jeszcze studentem występował w zespole „Korowód” na Fortach Bema w Ostrołęce z okazji Dni Kultury Kurpiowskiej. W tymże roku 1969 kierował obozem naukowym na terenie gminy Kadzidło. Interesował się historią stron nadnarwiańskich. Te wczesne zainteresowania zaowocowały pracą magisterską na temat „Wpływ struktury zawodowej na budownictwo i urządzenie wnętrz we wsi Wolkowe”. Bernard Kielak już od wczesnych lat młodości związał się emocjonalnie z Kurpiowszczyzną. I tu, idąc za głosem serca, rozpoczął swój start zawodowy. Początkowo pracował w nadzorze etnograficznym w Spółdzielni Pracy Przemysłu Ludowego i Artystycznego „Kurpianka” w Kadzidle. Od razu włączył się aktywnie w działalność miejscowego zespołu regionalnego. W 1973 r. Bernard wraz z żoną Janiną, z wykształcenia filologiem języka polskiego, przeniósł się do Ostrołęki. Objął funkcję kierownika nowo powstałej placówki w Ostrołęce - Stacji Naukowej Mazowieckiego Ośrodka Badań Naukowych. Zaangażował się z pełnym oddaniem w tworzenie podwalin społecznego ruchu naukowego na Kurpiach. Dalsze lata przynosiły nowe, niełatwe wyzwania. Oto w 1975 r., po utworzeniu województwa ostrołęckiego, Bernardowi Kielakowi powierzono funkcję dyrektora Muzeum Okręgowego. Musiał się zmagać z wieloma trudnościami. Od podstaw stał się współtwórcą i organizatorem tej nowo powstałej instytucji. Przez ponad 7 lat pełnił z powodzeniem tę trudną funkcję. Po odejściu z muzeum, sprawował nadal kierownicze stanowiska, m.in. pracował w Urzędzie Wojewódzkim jako Wojewódzki Konserwator Zabytków, a następnie w Wojewódzkim Domu Kultury na stanowisku głównego instruktora i zastępcy dyrektora. W latach 90. ponownie zaczął pełnić funkcję dyrektora Muzeum Okręgowego w Ostrołęce. I znów, jak dawniej, podjął wiele cennych inicjatyw promujących Ostrołękę i Kurpiowszczyznę. Między innymi zorganizował pierwszą wystawę muzealną w Warszawie i w Niemczech. Bernard Kielak, niezależnie od pełnionych funkcji, zawsze aktywnie włączał się w działalność kulturalno-oświatową w regionie i w Ostrołęce. Służył radą przy organizacji wielkich imprez folklorystycznych, jak: Miodobranie w Myszyńcu czy Święto Palmy w Łysych. Pełnił rolę swoistego konsultanta. Przez wiele lat był aktywnym działaczem Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, członkiem Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego, członkiem Rady Naukowej Mazowieckiego Ośrodka Badań Naukowych, członkiem Rady Naukowej Zarządu Głównego Stowarzyszenia Twórców Ludowych, Związku Kurpiów. Wniósł też wielki wkład w rozwój Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego im. Adama Chętnika. Przez dwie kadencje pełnił funkcję sekretarza. Współorganizował wiele sesji naukowych i seminariów. Przez długi czas wchodził w skład kolegium redakcyjnego ,,Zeszytów Naukowych” OTN. Od 2004 r. redagował kwartalnik „Wędrowiec Nadnarwiański”. Mówiąc o drodze życia Bernarda Kielaka, nie sposób nie wspomnieć o jego bogatym dorobku naukowo-publicystycznym. Będąc obarczonym wieloma obowiązkami zawodowymi, społecznymi i rodzinnymi, potrafił znaleźć czas na realizację swoich pasji badawczych. Opublikował 22 książki i broszury oraz kilkaset artykułów o tematyce związanej z historią i kulturą ludową Kurpiowszczyzny. Pierwszą publikację „Sztuka ludowa Puszczy Zielonej i Białej” wydał w 1981 r. Spośród wydanych publikacji najbardziej cenił sobie prace „Artyści ludowi województwa ostrołęckiego” (dwie części), „Zwyczaje doroczne Kurpiowskiej Puszczy Zielonej” oraz „Przewodniki subiektywne po powiatach”: ostrołęckim, przasnyskim i makowskim. Za długoletnią pracę zawodową, społeczną i za dokonania na polu badawczym Bernard Kielak otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień m.in. Złoty Krzyż Zasługi,Nagrodę i Medal im. Zygmunta Glogera, Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Nagrodę Prezesa Związku Kurpiów „Kurpik” 2003 w kategorii „Nauka i Pióro”. Stanisław Pajka, /red./”